Napój alkoholowy nazywany napojem bogów jest uzyskiwane podczas fermentacji soku z winogron (w wersji najbardziej standardowej i rozpowszechnionej, obecnie znane są praktyki wyrobu wina prawie z wszystkich owoców, wielu warzyw i niektórych zbóż), a sam proces jego uzyskiwania nosi miano ‘winifikacji’. Jest dość skomplikowany i czasochłonny jednak dzięki temu wino posiada dość wysoki prestiż trunku. Proces jest często zmieniany w zależności od producenta, zwłaszcza że coraz częściej jest on przeprowadzany w wielu domach na własny, kameralny użytek.

Nazwa pochodzi z określenia potocznego napoju produkowanego właśnie z winnego grona. Obecnie wyróżnia się wina owocowe pozyskiwane z innych niż winogron owoców, przykładem jest wino jabłkowe. Bukiet zapachowy oraz smak jest zależny od sposobu wyrobu wina, klimatu i rejonu z którego pochodzi i wielu innych czynników, które wytwarzają te niuanse.

Pierwsze wino pochodzi z Kazukazu, w Azji Mniejszej istniał proceder uprawy winorośli. Ów zwyczaj upowszechnił się na ziemiach Grecji i Italii w czasie starożytności i rozszerzył się na Francję, Włochy, Hiszpanię, Portugalię i wiele innych europejskich a w końcu amerykańskich państw.

Nazewnictwo utrwaliło się w postaci nazwy łacińskiej tego trunku (vinum ewoluowało przynajmniej w języku polskim do wyrazu wino). Określenie nie ma oczywistej etymologii, istnieją tylko domniemania że pochodziło ono z wspólnego źródła języka indoeuropejskiego.

Jest ono do dzisiaj obowiązkowym elementem posiłku, zwłaszcza w krajach zachodnioeuropejskich. W Antyku co codziennej konsumpcji było rozcieńczane w proporcji jeden do pięciu gdzie przeważała woda. Było ono inspiracją dla religijnych obrzędów na przykład ku czci boga wina Bachusa. Pierwszym chrześcijaninem, który był rozsmakowany w winie na tyle aby zaadaptować je do religijnych obrzedów był św. Marcin z Tours pochodzący z Sarabii. Produkcję wina w chrześcijańskim świecie są odpowiedzialni Benedyktyki z Pommiers, rozszerzając jego wytwarzanie do okolic francuskiego miasta Bordeaux (do dzisiaj możemy napić się słynnego Bordeaux).

Obecnie istnieje granica jeśli chodzi o produkcję wina w Europie dzieląc kontynent na dwie części, pierwsza przecina liną rzeki Loary, przez Szampanię, Mozelię i Nadrenię aż do dolin Dunajskich dochodząc do Krymu przez Mołdawię. Co ciekawe nie istnieją słynne okręgi produkujące wino na ziemiach dawnego imperum rzymskiego, które było z tego słynne. Istnieje też grupa winnic bałkańskich w Rumunii, Serbii, Chorwacji, Bułgarii, Macedonii i Grecji eliminowane przez niepijących Turków osmańskich, które wyrabiają tak dobre wino jak w ośrodkach starego kontynentu takich jak Hiszpania, Francja i Włochy.

W Polsce przez wiele wieków faworyzowane było wino węgierskie. Około XVI wieku we Lwowie znajdował się skład wina pochodzącego z Grecji, Hiszpanii wartościowane według smaku głównego, podgłónego, połowicznego, lekkiego, wytrawnego należącego do kategorii starego używanego podczas posiłków.

Obecnie nadal wino jest prestiżowym trunkiem, który należy umieć pić i rozróżniać pod względem pochodzenia, wytrawności i wielu innych walorów obcych innym alkoholom.