Porter to piwo, które wywodzi się z Wielkiej Brytanii. W XVIII wieku przede wszystkim było pite przez klasę robotniczą, ze względu na to, że był to tani napitek. Jednak po wojnach napoleońskich import porteru do Europy Środkowej i Zachodniej został wstrzymany. Jednak rynek nie znosi pustki i szybko w Europie Wschodniej zaczęto warzyć nowe piwo - porter bałtycki. Najważniejsza różnica między porterem, a porter bałtyckim jest taka, że pierwsze piwo powstaje w wyniku górnej fermentacji, a drugie dolnej. W XIX wieku browary, które produkowały porter bałtyckie mieściły się na ogół na Litwie, Łotwie, Rosji, Ukrainie, Białorusi i Estoni.

Porter bałtycki to mocne i bardzo treściwe piwo. Smakosze gatunku twierdzą, że wspaniale rozwija intensywny bukiet zapachów. Dolna fermentacja sprawia, że można w nim wyczuć różne nuty: karmelu, słodkich owoców, kawy, orzechów. Jest to mocne piwo, ponieważ przeciętna butelka zawiera ok. 8-9% alkoholu. Ze względu na dużą ilość alkoholu jest to trunek silnie rozgrzewający - dlatego piwosze najchętniej sięgają po niego w chłodne zimowe miesiące. Porter ma na ogół ok. 18-22% ekstraktu słodowego. Jest to piwo, które ze względu na ciemną barwę trudno jest pomylić z innym alkoholem. Jest to trunek dobrze zbilansowany o przyjemnej konsystencji. Portery nie powinno się schładzać i pić bardzo zimne - w końcu mają one przede wszystkim rozgrzewać. Dodatkowo, jeśli będą podane w temperaturze ok. 10 stopni Celsjusza lepiej uwydatnią oryginalny smak i piękny aromat. Piwo bardzo dobrze smakuje z czekoladowymi truflami i wieprzowiną (niekoniecznie podawanymi razem). Portery najlepiej jest pić na zakończenie wieczoru - w przeciwnym razie, jeśli zdecydujemy się wypić np. lagier po porterze zauważymy, że jest on bardzo wodnisty i ma płytki smak.